Ulubey

Turkish

Etymology

From ulu +‎ bey

Pronunciation

• IPA^(key): /u.lu.bej/

Proper noun

Ulubey

1. A town and district of Ordu, Turkey
2. A town and district of Uşak, Turkey

Declension

    declension of Ulubey

	singular	plural
nominative	Ulubey	Ulubeyler / Ulubey'ler
accusative	Ulubey'i	Ulubeyleri / Ulubey'leri
dative	Ulubey'e	Ulubeylere / Ulubey'lere
locative	Ulubey'de	Ulubeylerde / Ulubey'lerde
ablative	Ulubey'den	Ulubeylerden / Ulubey'lerden
genitive	Ulubey'in	Ulubeylerin / Ulubey'lerin

    possessive of Ulubey

	singular	plural
benim (my)	Ulubey'im	Ulubeylerim / Ulubey'lerim
senin (your)	Ulubey'in	Ulubeylerin / Ulubey'lerin
onun (his/her/its)	Ulubey'i	Ulubeyleri / Ulubey'leri
bizim (our)	Ulubey'imiz	Ulubeylerimiz / Ulubey'lerimiz
sizin (your)	Ulubey'iniz	Ulubeyleriniz / Ulubey'leriniz
onların (their)	Ulubey'i / Ulubeyleri / Ulubey'leri	Ulubeyleri / Ulubey'leri

Derived terms

• Ulubeyli