Ulukışla
English edit
Etymology edit
Unadapted borrowing from Turkish Ulukışla, from Turkish ulu (“supreme, great, holy”) + Turkish kışla (“barracks”).
Proper noun edit
Ulukışla
Turkish edit
Etymology edit
Proper noun edit
Ulukışla
Declension edit
declension of Ulukışla
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Ulukışla | Ulukışlalar / Ulukışla'lar |
| accusative | Ulukışla'yı | Ulukışlaları / Ulukışla'ları |
| dative | Ulukışla'ya | Ulukışlalara / Ulukışla'lara |
| locative | Ulukışla'da | Ulukışlalarda / Ulukışla'larda |
| ablative | Ulukışla'dan | Ulukışlalardan / Ulukışla'lardan |
| genitive | Ulukışla'nın | Ulukışlaların / Ulukışla'ların |
possessive of Ulukışla
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Ulukışla'm | Ulukışlalarım / Ulukışla'larım |
| senin (your) | Ulukışla'n | Ulukışlaların / Ulukışla'ların |
| onun (his/her/its) | Ulukışla'sı | Ulukışlaları / Ulukışla'ları |
| bizim (our) | Ulukışla'mız | Ulukışlalarımız / Ulukışla'larımız |
| sizin (your) | Ulukışla'nız | Ulukışlalarınız / Ulukışla'larınız |
| onların (their) | Ulukışla'sı / Ulukışlaları / Ulukışla'ları | Ulukışlaları / Ulukışla'ları |
Derived terms edit
Further reading edit
- Nişanyan, Sevan (2010–) “Ulukışla”, in Nişanyan Yeradları: Türkiye ve Çevre Ülkeler Yerleşim Birimleri Envanteri [Index Anatolicus: An inventory of place names of Turkey and surrounding countries] (in Turkish)