Zwäig

Luxembourgish

Etymology

From Old High German zwīg. Cognate with German Zweig, Dutch twijg, English twig.

Pronunciation

• IPA^(key): /tsvæi̯χ/, [t͡swæˑɪ̯ɕ]

Noun

Zwäig m (plural Zwäig or Zwäiger)

1. twig (thin branch of a plant)

   Am Hierscht falen d’Blieder vun den Zwäig.

   In autumn, the leaves fall from the twigs.

2. (figurative) branch; section

   D’Slawescht ass en Zwäig vun den indogermanesche Sproochen.

   Slavic is a branch of the Indo-European languages.