Latin edit

Etymology edit

From abdudicō (to deny away) +‎ -īvus.

Pronunciation edit

Adjective edit

abjudicātīvus (feminine abjudicātīva, neuter abjudicātīvum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of abiudicativus

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative abjudicātīvus abjudicātīva abjudicātīvum abjudicātīvī abjudicātīvae abjudicātīva
Genitive abjudicātīvī abjudicātīvae abjudicātīvī abjudicātīvōrum abjudicātīvārum abjudicātīvōrum
Dative abjudicātīvō abjudicātīvō abjudicātīvīs
Accusative abjudicātīvum abjudicātīvam abjudicātīvum abjudicātīvōs abjudicātīvās abjudicātīva
Ablative abjudicātīvō abjudicātīvā abjudicātīvō abjudicātīvīs
Vocative abjudicātīve abjudicātīva abjudicātīvum abjudicātīvī abjudicātīvae abjudicātīva

References edit