ablutus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of abluō.
Participle edit
ablūtus (feminine ablūta, neuter ablūtum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ablūtus | ablūta | ablūtum | ablūtī | ablūtae | ablūta | |
Genitive | ablūtī | ablūtae | ablūtī | ablūtōrum | ablūtārum | ablūtōrum | |
Dative | ablūtō | ablūtō | ablūtīs | ||||
Accusative | ablūtum | ablūtam | ablūtum | ablūtōs | ablūtās | ablūta | |
Ablative | ablūtō | ablūtā | ablūtō | ablūtīs | |||
Vocative | ablūte | ablūta | ablūtum | ablūtī | ablūtae | ablūta |
References edit
- “ablutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ablutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.