admoniturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of admoneō.
Participle edit
admonitūrus (feminine admonitūra, neuter admonitūrum); first/second-declension participle
- about to admonish
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | admonitūrus | admonitūra | admonitūrum | admonitūrī | admonitūrae | admonitūra | |
Genitive | admonitūrī | admonitūrae | admonitūrī | admonitūrōrum | admonitūrārum | admonitūrōrum | |
Dative | admonitūrō | admonitūrō | admonitūrīs | ||||
Accusative | admonitūrum | admonitūram | admonitūrum | admonitūrōs | admonitūrās | admonitūra | |
Ablative | admonitūrō | admonitūrā | admonitūrō | admonitūrīs | |||
Vocative | admonitūre | admonitūra | admonitūrum | admonitūrī | admonitūrae | admonitūra |