adunatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of adūnō
Participle edit
adūnātus (feminine adūnāta, neuter adūnātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adūnātus | adūnāta | adūnātum | adūnātī | adūnātae | adūnāta | |
Genitive | adūnātī | adūnātae | adūnātī | adūnātōrum | adūnātārum | adūnātōrum | |
Dative | adūnātō | adūnātō | adūnātīs | ||||
Accusative | adūnātum | adūnātam | adūnātum | adūnātōs | adūnātās | adūnāta | |
Ablative | adūnātō | adūnātā | adūnātō | adūnātīs | |||
Vocative | adūnāte | adūnāta | adūnātum | adūnātī | adūnātae | adūnāta |
References edit
- “adunatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press