aliby

Old Polish

Etymology

From ali +‎ -by. First attested in 1446.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /alʲibɨ/
• IPA^(key): (15^th CE) /alʲibɨ/

Conjunction

aliby

1. (in unreal sentences) until
   • 1950 [1446], Władysław Kuraszkiewicz, Adam Wolff, editors, Zapiski i roty polskie XV-XVI wieku z ksiąg sądowych ziemi warszawskiej, number 779:

     Jacom ya ne myal poziczicz Climontowy pyaczy kop, alibi my dal lysth xazy na sya y na swe dzeczy

     [Jakom ja nie miał pożyczyć Klimontowi pięci kop, aliby mi dał list księży na się i na swe dzieci]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “aliby”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN