Swedish

edit

Etymology

edit

Borrowed from French annuité. Cognate of German Annuität.

Noun

edit

annuitet c

  1. annual repayment (fixed sum of installments and interest on debt)

Declension

edit
Declension of annuitet 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative annuitet annuiteten annuiteter annuiteterna
Genitive annuitets annuitetens annuiteters annuiteternas

See also

edit

Further reading

edit