Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of annuō.

Participle edit

annūtus (feminine annūta, neuter annūtum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of adnutus

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative annūtus annūta annūtum annūtī annūtae annūta
Genitive annūtī annūtae annūtī annūtōrum annūtārum annūtōrum
Dative annūtō annūtō annūtīs
Accusative annūtum annūtam annūtum annūtōs annūtās annūta
Ablative annūtō annūtā annūtō annūtīs
Vocative annūte annūta annūtum annūtī annūtae annūta

References edit

  • annutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • annutus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016