appretiatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of appretiō.
Participle
editappretiātus (feminine appretiāta, neuter appretiātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | appretiātus | appretiāta | appretiātum | appretiātī | appretiātae | appretiāta | |
Genitive | appretiātī | appretiātae | appretiātī | appretiātōrum | appretiātārum | appretiātōrum | |
Dative | appretiātō | appretiātō | appretiātīs | ||||
Accusative | appretiātum | appretiātam | appretiātum | appretiātōs | appretiātās | appretiāta | |
Ablative | appretiātō | appretiātā | appretiātō | appretiātīs | |||
Vocative | appretiāte | appretiāta | appretiātum | appretiātī | appretiātae | appretiāta |