appropiatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of appropiō
Participle edit
appropiātus (feminine appropiāta, neuter appropiātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | appropiātus | appropiāta | appropiātum | appropiātī | appropiātae | appropiāta | |
Genitive | appropiātī | appropiātae | appropiātī | appropiātōrum | appropiātārum | appropiātōrum | |
Dative | appropiātō | appropiātō | appropiātīs | ||||
Accusative | appropiātum | appropiātam | appropiātum | appropiātōs | appropiātās | appropiāta | |
Ablative | appropiātō | appropiātā | appropiātō | appropiātīs | |||
Vocative | appropiāte | appropiāta | appropiātum | appropiātī | appropiātae | appropiāta |