assitus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of asserō.
Participle
editassitus (feminine assita, neuter assitum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | assitus | assita | assitum | assitī | assitae | assita | |
Genitive | assitī | assitae | assitī | assitōrum | assitārum | assitōrum | |
Dative | assitō | assitō | assitīs | ||||
Accusative | assitum | assitam | assitum | assitōs | assitās | assita | |
Ablative | assitō | assitā | assitō | assitīs | |||
Vocative | assite | assita | assitum | assitī | assitae | assita |
References
edit- “assitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- assitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- assitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.