attestatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of attestor
Participle edit
attestātus (feminine attestāta, neuter attestātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | attestātus | attestāta | attestātum | attestātī | attestātae | attestāta | |
Genitive | attestātī | attestātae | attestātī | attestātōrum | attestātārum | attestātōrum | |
Dative | attestātō | attestātō | attestātīs | ||||
Accusative | attestātum | attestātam | attestātum | attestātōs | attestātās | attestāta | |
Ablative | attestātō | attestātā | attestātō | attestātīs | |||
Vocative | attestāte | attestāta | attestātum | attestātī | attestātae | attestāta |