Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of attribuō.

Pronunciation

edit

Participle

edit

attribūtus (feminine attribūta, neuter attribūtum); first/second-declension participle

  1. associated
  2. added or joined to
  3. annexed
  4. assigned
  5. allotted
  6. appointed
  7. attributed

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative attribūtus attribūta attribūtum attribūtī attribūtae attribūta
Genitive attribūtī attribūtae attribūtī attribūtōrum attribūtārum attribūtōrum
Dative attribūtō attribūtō attribūtīs
Accusative attribūtum attribūtam attribūtum attribūtōs attribūtās attribūta
Ablative attribūtō attribūtā attribūtō attribūtīs
Vocative attribūte attribūta attribūtum attribūtī attribūtae attribūta

Adjective

edit

attribūtus (feminine attribūta, neuter attribūtum); first/second-declension adjective

  1. ascribed, attributed
  2. assigned, allotted

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative attribūtus attribūta attribūtum attribūtī attribūtae attribūta
Genitive attribūtī attribūtae attribūtī attribūtōrum attribūtārum attribūtōrum
Dative attribūtō attribūtō attribūtīs
Accusative attribūtum attribūtam attribūtum attribūtōs attribūtās attribūta
Ablative attribūtō attribūtā attribūtō attribūtīs
Vocative attribūte attribūta attribūtum attribūtī attribūtae attribūta
edit

References

edit
  • attributus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • attributus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.