azalić

Old Polish

Etymology

From azali +‎ -ć. First attested in 1455.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /azaːlʲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /azɒlʲit͡ɕ/

Conjunction

azalić

1. (emphatic) if
   • 1930 [Fifteenth century], “Judith”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 7, 24:

     Poczekaymi smylowanya od boga, azalycz swey myerszøczki vkrocy (forsitan enim indignationem suam abscindet)

     [Poczekajmy smiłowania od Boga, azalić swej mierziączki ukroci (forsitan enim indignationem suam abscindet)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “azalić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN