beşikçi
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish بشیكجی (beşikci, “maker or seller of cradles”), equivalent to beşik (“cradle”) + -çi.
Noun edit
beşikçi (definite accusative beşikçiyi, plural beşikçiler)
Declension edit
Further reading edit
- Çağbayır, Yaşar (2007) “beşikçi”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 565