Latin edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish بك (beg).

Noun edit

begus m (genitive begī); second declension

  1. (New Latin) bey

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative begus begī
Genitive begī begōrum
Dative begō begīs
Accusative begum begōs
Ablative begō begīs
Vocative bege begī