Latin

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish بك (beg).

Noun

edit

begus m (genitive begī); second declension

  1. (New Latin) bey

Declension

edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative begus begī
Genitive begī begōrum
Dative begō begīs
Accusative begum begōs
Ablative begō begīs
Vocative bege begī