bläien

Luxembourgish

Etymology

From Bläi (“lead”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblæi̯en/, [ˈblæˑɪ̯ən]

Adjective

bläien (masculine bläienen, neuter bläient, not comparable)

1. made of lead; leaden

Declension

declension of bläien

number and gender		singular			plural
		masculine	feminine	neuter	all genders
predicative		hien ass bläien	si ass bläien	et ass bläien	si si(nn) bläien
nominative / accusative	attributive and/or after determiner	bläienen	bläien	bläient	bläien
	independent without determiner			bläienes	bläiener
dative	after any declined word	bläienen	bläiener	bläienen	bläienen
	as first declined word	bläienem		bläienem