blamera
Swedish edit
Etymology edit
Borrowed from French blâmer, from Late Latin blasphēmāre (“blaspheme”).
Verb edit
blamera (present blamerar, preterite blamerade, supine blamerat, imperative blamera)
Conjugation edit
Conjugation of blamera (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | blamera | blameras | ||
Supine | blamerat | blamerats | ||
Imperative | blamera | — | ||
Imper. plural1 | blameren | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | blamerar | blamerade | blameras | blamerades |
Ind. plural1 | blamera | blamerade | blameras | blamerades |
Subjunctive2 | blamere | blamerade | blameres | blamerades |
Participles | ||||
Present participle | blamerande | |||
Past participle | blamerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |