Latin

edit

Etymology

edit

From blandus (soothing, pleasant, agreeable) +‎ -dicus (saying).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

blandidicus (feminine blandidica, neuter blandidicum); first/second-declension adjective

  1. speaking smoothly, pleasantly, soothingly; using fair words

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative blandidicus blandidica blandidicum blandidicī blandidicae blandidica
Genitive blandidicī blandidicae blandidicī blandidicōrum blandidicārum blandidicōrum
Dative blandidicō blandidicō blandidicīs
Accusative blandidicum blandidicam blandidicum blandidicōs blandidicās blandidica
Ablative blandidicō blandidicā blandidicō blandidicīs
Vocative blandidice blandidica blandidicum blandidicī blandidicae blandidica

References

edit