blateratus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of blaterō
Participle edit
blaterātus (feminine blaterāta, neuter blaterātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | blaterātus | blaterāta | blaterātum | blaterātī | blaterātae | blaterāta | |
Genitive | blaterātī | blaterātae | blaterātī | blaterātōrum | blaterātārum | blaterātōrum | |
Dative | blaterātō | blaterātō | blaterātīs | ||||
Accusative | blaterātum | blaterātam | blaterātum | blaterātōs | blaterātās | blaterāta | |
Ablative | blaterātō | blaterātā | blaterātō | blaterātīs | |||
Vocative | blaterāte | blaterāta | blaterātum | blaterātī | blaterātae | blaterāta |
References edit
- “blateratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press