boiangiu
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish بویاجی (boyacı, “dyer”).
Noun edit
boiangiu m (plural boiangii)
Declension edit
Declension of boiangiu
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) boiangiu | boiangiul | (niște) boiangii | boiangiii |
genitive/dative | (unui) boiangiu | boiangiului | (unor) boiangii | boiangiilor |
vocative | boiangiule | boiangiilor |