broeyen

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *bruoien, from Proto-Germanic *brōaną.

Verb

broeyen

1. to scorch, to burn

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

• verbroeyen

Descendants

• Dutch: broeien

Further reading

• “broeyen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “broeien”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page broeien