buĉi

See also: buci

Esperanto

Etymology

From English butcher, ultimately from Medieval Latin buccus (“he-goat”), a word of mixed Celtic and Germanic origin.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbut͡ʃi]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʃi
• Hyphenation: bu‧ĉi

Verb

buĉi (present buĉas, past buĉis, future buĉos, conditional buĉus, volitive buĉu)

1. to slaughter
2. to butcher

Conjugation

Conjugation of buĉi present past future singular plural singular plural singular plural tense buĉas buĉis buĉos active participle buĉanta buĉantaj buĉinta buĉintaj buĉonta buĉontaj acc. buĉantan buĉantajn buĉintan buĉintajn buĉontan buĉontajn passive participle buĉata buĉataj buĉita buĉitaj buĉota buĉotaj acc. buĉatan buĉatajn buĉitan buĉitajn buĉotan buĉotajn nominal active participle buĉanto buĉantoj buĉinto buĉintoj buĉonto buĉontoj acc. buĉanton buĉantojn buĉinton buĉintojn buĉonton buĉontojn nominal passive participle buĉato buĉatoj buĉito buĉitoj buĉoto buĉotoj acc. buĉaton buĉatojn buĉiton buĉitojn buĉoton buĉotojn adverbial active participle buĉante buĉinte buĉonte adverbial passive participle buĉate buĉite buĉote infinitive buĉi imperative buĉu conditional buĉus

Derived terms

• amasbuĉi (“to massacre”)
• buĉejo (“slaughterhouse”)
• buĉisto (“butcher”)