buticularius
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /buː.ti.kuˈlaː.ri.us/, [buːt̪ɪkʊˈɫ̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /bu.ti.kuˈla.ri.us/, [but̪ikuˈläːrius]
Noun
editbūticulārius m (genitive būticulāriī or būticulārī); second declension (Medieval Latin)
- alternative form of butticulārius
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | būticulārius | būticulāriī |
Genitive | būticulāriī būticulārī1 |
būticulāriōrum |
Dative | būticulāriō | būticulāriīs |
Accusative | būticulārium | būticulāriōs |
Ablative | būticulāriō | būticulāriīs |
Vocative | būticulārie | būticulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).