catenatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of catēnō.
Participle
editcatēnātus (feminine catēnāta, neuter catēnātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | catēnātus | catēnāta | catēnātum | catēnātī | catēnātae | catēnāta | |
genitive | catēnātī | catēnātae | catēnātī | catēnātōrum | catēnātārum | catēnātōrum | |
dative | catēnātō | catēnātae | catēnātō | catēnātīs | |||
accusative | catēnātum | catēnātam | catēnātum | catēnātōs | catēnātās | catēnāta | |
ablative | catēnātō | catēnātā | catēnātō | catēnātīs | |||
vocative | catēnāte | catēnāta | catēnātum | catēnātī | catēnātae | catēnāta |
Derived terms
editDescendants
editReferences
edit- “catenatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers