catenatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of catēnō.
Participle edit
catēnātus (feminine catēnāta, neuter catēnātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | catēnātus | catēnāta | catēnātum | catēnātī | catēnātae | catēnāta | |
Genitive | catēnātī | catēnātae | catēnātī | catēnātōrum | catēnātārum | catēnātōrum | |
Dative | catēnātō | catēnātō | catēnātīs | ||||
Accusative | catēnātum | catēnātam | catēnātum | catēnātōs | catēnātās | catēnāta | |
Ablative | catēnātō | catēnātā | catēnātō | catēnātīs | |||
Vocative | catēnāte | catēnāta | catēnātum | catēnātī | catēnātae | catēnāta |
Derived terms edit
Descendants edit
References edit
- “catenatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers