cenaculatus
Latin
editEtymology
editFrom cēnāculum (“dining hall, garret”) + -ātus (“-ed”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /keː.naː.kuˈlaː.tus/, [keːnäːkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃe.na.kuˈla.tus/, [t͡ʃenäkuˈläːt̪us]
Adjective
editcēnāculātus (feminine cēnāculāta, neuter cēnāculātum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cēnāculātus | cēnāculāta | cēnāculātum | cēnāculātī | cēnāculātae | cēnāculāta | |
Genitive | cēnāculātī | cēnāculātae | cēnāculātī | cēnāculātōrum | cēnāculātārum | cēnāculātōrum | |
Dative | cēnāculātō | cēnāculātō | cēnāculātīs | ||||
Accusative | cēnāculātum | cēnāculātam | cēnāculātum | cēnāculātōs | cēnāculātās | cēnāculāta | |
Ablative | cēnāculātō | cēnāculātā | cēnāculātō | cēnāculātīs | |||
Vocative | cēnāculāte | cēnāculāta | cēnāculātum | cēnāculātī | cēnāculātae | cēnāculāta |
References
edit- “cenaculatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cenaculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.