cinovnic

Romanian

Etymology

Borrowed from Russian чино́вник (činóvnik).

Noun

cinovnic m (plural cinovnici)

1. (dated) clerk

Declension

Declension of cinovnic

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) cinovnic	cinovnicul	(niște) cinovnici	cinovnicii
genitive/dative	(unui) cinovnic	cinovnicului	(unor) cinovnici	cinovnicilor
vocative	cinovnicule		cinovnicilor