Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of circumfundō.

Participle edit

circumfūsus (feminine circumfūsa, neuter circumfūsum); first/second-declension participle

  1. surrounded (with fluid)
    • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 1.10–14:
      Nūllus adhūc mundō praebēbat lūmina Tītān,
      nec nova crēscendō reparābat cornua Phoebē,
      nec circumfūsō pendēbat in āere tellūs
      ponderibus lībrāta suīs, nec bracchia longō
      margine terrārum porrēxerat Amphītrītē; []
      No Titan [Sun] as yet provided light to the world, nor did Phoebe [the Moon] repair new horns in waxing, nor did the Earth hang in the surrounding air, balanced by its own weights, nor had Amphitrite [the sea] stretched her arms down the far borders of the lands; []
  2. crowded around
  3. overwhelmed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative circumfūsus circumfūsa circumfūsum circumfūsī circumfūsae circumfūsa
Genitive circumfūsī circumfūsae circumfūsī circumfūsōrum circumfūsārum circumfūsōrum
Dative circumfūsō circumfūsō circumfūsīs
Accusative circumfūsum circumfūsam circumfūsum circumfūsōs circumfūsās circumfūsa
Ablative circumfūsō circumfūsā circumfūsō circumfūsīs
Vocative circumfūse circumfūsa circumfūsum circumfūsī circumfūsae circumfūsa

References edit

  • circumfusus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • circumfusus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the atmosphere: aer terrae circumiectus or circumfusus