circumretitus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of circumrētiō.
Participle edit
circumrētītus (feminine circumrētīta, neuter circumrētītum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | circumrētītus | circumrētīta | circumrētītum | circumrētītī | circumrētītae | circumrētīta | |
Genitive | circumrētītī | circumrētītae | circumrētītī | circumrētītōrum | circumrētītārum | circumrētītōrum | |
Dative | circumrētītō | circumrētītō | circumrētītīs | ||||
Accusative | circumrētītum | circumrētītam | circumrētītum | circumrētītōs | circumrētītās | circumrētīta | |
Ablative | circumrētītō | circumrētītā | circumrētītō | circumrētītīs | |||
Vocative | circumrētīte | circumrētīta | circumrētītum | circumrētītī | circumrētītae | circumrētīta |
References edit
- “circumretitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers