circumvectus
Latin
editEtymology
editPerfect active participle of circumvehor.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kir.kumˈu̯ek.tus/, [kɪrkʊmˈu̯ɛkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈvek.tus/, [t͡ʃirkumˈvɛkt̪us]
Participle
editcircumvectus (feminine circumvecta, neuter circumvectum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | circumvectus | circumvecta | circumvectum | circumvectī | circumvectae | circumvecta | |
Genitive | circumvectī | circumvectae | circumvectī | circumvectōrum | circumvectārum | circumvectōrum | |
Dative | circumvectō | circumvectō | circumvectīs | ||||
Accusative | circumvectum | circumvectam | circumvectum | circumvectōs | circumvectās | circumvecta | |
Ablative | circumvectō | circumvectā | circumvectō | circumvectīs | |||
Vocative | circumvecte | circumvecta | circumvectum | circumvectī | circumvectae | circumvecta |
References
edit- “circumvectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumvectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.