claustritumus
Latin edit
Etymology edit
Analogous formation after aeditumus (“temple-keeper”), from claustra (“lock”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /klau̯sˈtri.tu.mus/, [kɫ̪äu̯s̠ˈt̪rɪt̪ʊmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /klau̯sˈtri.tu.mus/, [kläu̯sˈt̪riːt̪umus]
Noun edit
claustritumus m (genitive claustritumī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | claustritumus | claustritumī |
Genitive | claustritumī | claustritumōrum |
Dative | claustritumō | claustritumīs |
Accusative | claustritumum | claustritumōs |
Ablative | claustritumō | claustritumīs |
Vocative | claustritume | claustritumī |
References edit
- “claustritumus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press