cohortatus
Latin
editEtymology
edit- Perfect active participle of cohortor (“encourage, exhort”).
- Perfect passive participle of cohortō (“encourage, exhort”).
Participle
editcohortātus (feminine cohortāta, neuter cohortātum); first/second-declension participle
- encouraged, exhorted, having been encouraged
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cohortātus | cohortāta | cohortātum | cohortātī | cohortātae | cohortāta | |
Genitive | cohortātī | cohortātae | cohortātī | cohortātōrum | cohortātārum | cohortātōrum | |
Dative | cohortātō | cohortātō | cohortātīs | ||||
Accusative | cohortātum | cohortātam | cohortātum | cohortātōs | cohortātās | cohortāta | |
Ablative | cohortātō | cohortātā | cohortātō | cohortātīs | |||
Vocative | cohortāte | cohortāta | cohortātum | cohortātī | cohortātae | cohortāta |