colimator
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from French collimateur.
Noun edit
colimator n (plural colimatoare)
Declension edit
Declension of colimator
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) colimator | colimatorul | (niște) colimatoare | colimatoarele |
genitive/dative | (unui) colimator | colimatorului | (unor) colimatoare | colimatoarelor |
vocative | colimatorule | colimatoarelor |
Noun edit
colimator m (plural colimatori)
Declension edit
Declension of colimator
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) colimator | colimatorul | (niște) colimatori | colimatorii |
genitive/dative | (unui) colimator | colimatorului | (unor) colimatori | colimatorilor |
vocative | colimatorule | colimatorilor |