complacitus
Latin
editEtymology
editPerfect active participle of complaceō
Participle
editcomplacitus (feminine complacita, neuter complacitum); first/second-declension participle
- pleased, having pleased; having taken the fancy of
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | complacitus | complacita | complacitum | complacitī | complacitae | complacita | |
Genitive | complacitī | complacitae | complacitī | complacitōrum | complacitārum | complacitōrum | |
Dative | complacitō | complacitō | complacitīs | ||||
Accusative | complacitum | complacitam | complacitum | complacitōs | complacitās | complacita | |
Ablative | complacitō | complacitā | complacitō | complacitīs | |||
Vocative | complacite | complacita | complacitum | complacitī | complacitae | complacita |