Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of conciliō.

Participle

edit

conciliātus (feminine conciliāta, neuter conciliātum); first/second-declension participle

  1. united

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conciliātus conciliāta conciliātum conciliātī conciliātae conciliāta
Genitive conciliātī conciliātae conciliātī conciliātōrum conciliātārum conciliātōrum
Dative conciliātō conciliātō conciliātīs
Accusative conciliātum conciliātam conciliātum conciliātōs conciliātās conciliāta
Ablative conciliātō conciliātā conciliātō conciliātīs
Vocative conciliāte conciliāta conciliātum conciliātī conciliātae conciliāta

References

edit
  • conciliatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conciliatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conciliatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.