condoctus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of condoceō
Participle
editcondoctus (feminine condocta, neuter condoctum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | condoctus | condocta | condoctum | condoctī | condoctae | condocta | |
Genitive | condoctī | condoctae | condoctī | condoctōrum | condoctārum | condoctōrum | |
Dative | condoctō | condoctō | condoctīs | ||||
Accusative | condoctum | condoctam | condoctum | condoctōs | condoctās | condocta | |
Ablative | condoctō | condoctā | condoctō | condoctīs | |||
Vocative | condocte | condocta | condoctum | condoctī | condoctae | condocta |
References
edit- “condoctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press