confecturarius
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kon.fek.tuːˈraː.ri.us/, [kõːfɛkt̪uːˈräːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.fek.tuˈra.ri.us/, [koɱfekt̪uˈräːrius]
Noun
editcōnfectūrārius m (genitive cōnfectūrāriī or cōnfectūrārī); second declension
- Alternative form of cōnfectōrārius
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnfectūrārius | cōnfectūrāriī |
Genitive | cōnfectūrāriī cōnfectūrārī1 |
cōnfectūrāriōrum |
Dative | cōnfectūrāriō | cōnfectūrāriīs |
Accusative | cōnfectūrārium | cōnfectūrāriōs |
Ablative | cōnfectūrāriō | cōnfectūrāriīs |
Vocative | cōnfectūrārie | cōnfectūrāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “confecturarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- confecturarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.