conlisus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of conlīdō.
Participle
editconlīsus (feminine conlīsa, neuter conlīsum); first/second-declension participle
- Alternative form of collīsus
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conlīsus | conlīsa | conlīsum | conlīsī | conlīsae | conlīsa | |
Genitive | conlīsī | conlīsae | conlīsī | conlīsōrum | conlīsārum | conlīsōrum | |
Dative | conlīsō | conlīsō | conlīsīs | ||||
Accusative | conlīsum | conlīsam | conlīsum | conlīsōs | conlīsās | conlīsa | |
Ablative | conlīsō | conlīsā | conlīsō | conlīsīs | |||
Vocative | conlīse | conlīsa | conlīsum | conlīsī | conlīsae | conlīsa |
References
edit- “conlisus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers