conquesturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of conqueror
Participle edit
conquestūrus (feminine conquestūra, neuter conquestūrum); first/second-declension participle
- about to lament
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conquestūrus | conquestūra | conquestūrum | conquestūrī | conquestūrae | conquestūra | |
Genitive | conquestūrī | conquestūrae | conquestūrī | conquestūrōrum | conquestūrārum | conquestūrōrum | |
Dative | conquestūrō | conquestūrō | conquestūrīs | ||||
Accusative | conquestūrum | conquestūram | conquestūrum | conquestūrōs | conquestūrās | conquestūra | |
Ablative | conquestūrō | conquestūrā | conquestūrō | conquestūrīs | |||
Vocative | conquestūre | conquestūra | conquestūrum | conquestūrī | conquestūrae | conquestūra |