Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of cōnscīscō.

Participle edit

cōnscītus (feminine cōnscīta, neuter cōnscītum); first/second-declension participle

  1. approved

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnscītus cōnscīta cōnscītum cōnscītī cōnscītae cōnscīta
Genitive cōnscītī cōnscītae cōnscītī cōnscītōrum cōnscītārum cōnscītōrum
Dative cōnscītō cōnscītō cōnscītīs
Accusative cōnscītum cōnscītam cōnscītum cōnscītōs cōnscītās cōnscīta
Ablative cōnscītō cōnscītā cōnscītō cōnscītīs
Vocative cōnscīte cōnscīta cōnscītum cōnscītī cōnscītae cōnscīta

References edit

  • conscitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conscitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conscitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • conscitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.