constabilitus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of cōnstabiliō (“establish; confirm; strengthen”).
Participle
editcōnstabilītus (feminine cōnstabilīta, neuter cōnstabilītum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnstabilītus | cōnstabilīta | cōnstabilītum | cōnstabilītī | cōnstabilītae | cōnstabilīta | |
Genitive | cōnstabilītī | cōnstabilītae | cōnstabilītī | cōnstabilītōrum | cōnstabilītārum | cōnstabilītōrum | |
Dative | cōnstabilītō | cōnstabilītō | cōnstabilītīs | ||||
Accusative | cōnstabilītum | cōnstabilītam | cōnstabilītum | cōnstabilītōs | cōnstabilītās | cōnstabilīta | |
Ablative | cōnstabilītō | cōnstabilītā | cōnstabilītō | cōnstabilītīs | |||
Vocative | cōnstabilīte | cōnstabilīta | cōnstabilītum | cōnstabilītī | cōnstabilītae | cōnstabilīta |