contestatus
Latin
editEtymology
editPerfect active participle of contestor.
Participle
editcontestātus (feminine contestāta, neuter contestātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | contestātus | contestāta | contestātum | contestātī | contestātae | contestāta | |
Genitive | contestātī | contestātae | contestātī | contestātōrum | contestātārum | contestātōrum | |
Dative | contestātō | contestātō | contestātīs | ||||
Accusative | contestātum | contestātam | contestātum | contestātōs | contestātās | contestāta | |
Ablative | contestātō | contestātā | contestātō | contestātīs | |||
Vocative | contestāte | contestāta | contestātum | contestātī | contestātae | contestāta |
References
edit- “contestatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contestatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- historic times: historicorum fide contestata memoria
- historic times: historicorum fide contestata memoria