contionatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of cōntiōnor.
Participle
editcōntiōnātus (feminine cōntiōnāta, neuter cōntiōnātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōntiōnātus | cōntiōnāta | cōntiōnātum | cōntiōnātī | cōntiōnātae | cōntiōnāta | |
Genitive | cōntiōnātī | cōntiōnātae | cōntiōnātī | cōntiōnātōrum | cōntiōnātārum | cōntiōnātōrum | |
Dative | cōntiōnātō | cōntiōnātō | cōntiōnātīs | ||||
Accusative | cōntiōnātum | cōntiōnātam | cōntiōnātum | cōntiōnātōs | cōntiōnātās | cōntiōnāta | |
Ablative | cōntiōnātō | cōntiōnātā | cōntiōnātō | cōntiōnātīs | |||
Vocative | cōntiōnāte | cōntiōnāta | cōntiōnātum | cōntiōnātī | cōntiōnātae | cōntiōnāta |