Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of contueor.

Participle edit

contuitus (feminine contuita, neuter contuitum); first/second-declension participle

  1. surveyed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contuitus contuita contuitum contuitī contuitae contuita
Genitive contuitī contuitae contuitī contuitōrum contuitārum contuitōrum
Dative contuitō contuitō contuitīs
Accusative contuitum contuitam contuitum contuitōs contuitās contuita
Ablative contuitō contuitā contuitō contuitīs
Vocative contuite contuita contuitum contuitī contuitae contuita

References edit

  • contuitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contuitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contuitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.