Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of corrōborō.

Participle

edit

corrōborātus (feminine corrōborāta, neuter corrōborātum); first/second-declension participle

  1. strengthened, corroborated

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative corrōborātus corrōborāta corrōborātum corrōborātī corrōborātae corrōborāta
Genitive corrōborātī corrōborātae corrōborātī corrōborātōrum corrōborātārum corrōborātōrum
Dative corrōborātō corrōborātō corrōborātīs
Accusative corrōborātum corrōborātam corrōborātum corrōborātōs corrōborātās corrōborāta
Ablative corrōborātō corrōborātā corrōborātō corrōborātīs
Vocative corrōborāte corrōborāta corrōborātum corrōborātī corrōborātae corrōborāta

References

edit
  • corroboratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • manhood: aetas constans, media, firmata, corroborata (not virilis)
    • having reached man's estate: corroborata, firmata aetate