cumhur

See also: Cumhur

Turkish

Etymology

From Arabic جُمْهُور‎ (jumhūr).

Pronunciation

• Hyphenation: cum‧hur

Noun

cumhur (definite accusative cumhuru, plural cumhurlar)

1. the public
2. populace

Declension

Inflection
Nominative	cumhur
Definite accusative	cumhuru
	Singular	Plural
Nominative	cumhur	cumhurlar
Definite accusative	cumhuru	cumhurları
Dative	cumhura	cumhurlara
Locative	cumhurda	cumhurlarda
Ablative	cumhurdan	cumhurlardan
Genitive	cumhurun	cumhurların
Possessive forms Singular Plural 1st singular cumhurum cumhurlarım 2nd singular cumhurun cumhurların 3rd singular cumhuru cumhurları 1st plural cumhurumuz cumhurlarımız 2nd plural cumhurunuz cumhurlarınız 3rd plural cumhurları cumhurları
Predicative forms Singular Plural 1st singular cumhurum cumhurlarım 2nd singular cumhursun cumhurlarsın 3rd singular cumhur cumhurdur cumhurlar cumhurlardır 1st plural cumhuruz cumhurlarız 2nd plural cumhursunuz cumhurlarsınız 3rd plural cumhurlar cumhurlardır

Derived terms

• cumhuriyet