dékhan
Cimbrian edit
Etymology edit
From Middle High German decken, from Old High German decchen, from Proto-West Germanic *þakkjan, from Proto-Germanic *þakjaną. Cognate with German decken, English thatch.
Verb edit
dékhan (third-person singular present indicative dékhet, past participle gadékhet, auxiliary haban)
- (Sette Comuni) Used in dékhan abe (“to uncover, discover”).
Conjugation edit
Conjugation of dékhan
| infinitive | dékhan | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | dékhanten | ||||
| past participle | gadékhet | ||||
| auxiliary | haban | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| present | ich dékhe | bar dékhan | i | ich dékhe | bar dékhan |
| du dékhest | iart dékhet | du dékhest | iart dékhet | ||
| ear dékhet | ze dékhent | ear dékhe | ze dékhan | ||
| preterite (composed) |
ich han gadékhet | bar haban gadékhet | ii | ich dékhate | bar dékhatan |
| du hast gadékhet | iart habet gadékhet | du dékhatest | iart dékhatet | ||
| ear hat gadékhet | ze habent gadékhet | ear dékhate | ze dékhatan | ||
| imperative | — | dékhabar | |||
| dékh (du) | dékhet (iart) | ||||
| dékhe (ear) | dékhan (ze) | ||||