daucum
Latin
editEtymology
editFrom Ancient Greek δαῦκον (daûkon), a variation of δαῦκος (daûkos).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ˈdau̯.kum/, [ˈd̪äu̯kʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdau̯.kum/, [ˈd̪äːu̯kum]
Noun
editdaucum n (genitive daucī); second declension
Declension
editSecond-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | daucum | dauca |
Genitive | daucī | daucōrum |
Dative | daucō | daucīs |
Accusative | daucum | dauca |
Ablative | daucō | daucīs |
Vocative | daucum | dauca |
Synonyms
edit- (carrot): carōta
References
edit- “daucum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- daucum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.